alweer dengue.. of toch niet?

Sinds onze vorige dag in het ziekenhuis (donderdag) waren er weer een aantal dengue patiënten bijgekomen. Allemaal verschilden ze in ernst. Een meisje van 13 jaar was sinds donderdagavond opgenomen in het ziekenhuis. Zij had een shock ontwikkeld door haar infectie en we verbaasden ons erover waarom zij niet op de IC lag. Dokter Carta wist zelf ook niet waarom zij daar niet lag, maar ja hij had ook een lang weekend gehad dus was er geen verantwoordelijke specialist in het ziekenhuis aanwezig geweest, was zijn verklaring.. Op vrijdag was er een 26-jarige jongen opgenomen met ook vermoedelijk dengue, er was echter geen diagnostiek naar verricht. De verantwoordelijke arts van het weekend (een basisarts) vond waarschijnlijk de kliniek duidelijk genoeg om de diagnose te stellen. De jongen lag er erg beroerd bij en wij hadden er zo onze vraagtekens bij of dit ‘slechts’ dengue was. Ook na navraag aan de basisarts waarom hij geen diagnostiek had gedaan kregen we geen duidelijk antwoord, wat ons nogal frustreerde. De 2 denguepatiënten die we de week ervoor gevolgd hadden waren klaar om naar huis te gaan en ook het 13-jarig meisje was na 9 bloedtransfusies met bloedplaatjes goed opgeknapt en mocht op woensdag het ziekenhuis verlaten. Na ons rondje over de afdeling zijn we mee gegaan naar het morning report (de overdracht en een patiëntpresentatie door een coassistent). Het respect voor de specialisten is duidelijk te merken. Zodra deze het lokaal binnenstapt, heerst er een dodelijke stilte en staat op zijn/haar bureau een grote zak met lekkernijen van de lokale bakkerij klaar, gehaald door een coassistent. Helaas was het hele morning report in het Bahasa, ondanks dat ons werd beloofd dat het in het Engels zou zijn, dus konden we er nauwelijks iets van volgen.

Daarna hebben Lisa en ik een poging gedaan om te gaan winkelen in het winkelcentrum naast het ziekenhuis. Dit begon al goed. In een schoenenwinkel wilde ik vragen of ze een paar schoenen ook in mijn maat hadden, maar iedereen waar ik op afstapte liep giechelend weg.. uiteindelijk hadden ze iemand gevonden die Engels sprak en terwijl het gegiechel door ging kon ik hem verbazingwekkend snel duidelijk maken welke maat ik nodig had. Vervolgens wilden we gaan kijken voor kleren bij een uitverkoop van een grote winkel. In plaats van dat ze ons rustig lieten kijken, riepen ze door de megafoon om dat er bule’s in de winkel waren en iedereen er dus snel ook heen moest komen!

Gister was de 26-jarige patiënt nog steeds niet opgeknapt (de gemiddelde denguepatiënt ligt zo’n 4 dagen in het ziekenhuis). Nadat we dr. Carta alweer vroegen of hij nog steeds dacht aan dengue en hij in zijn dossier ging kijken, kwam hij erachter dat de test voor dengue inderdaad nog niet verricht was. Hij vroeg deze alsnog aan.

’s Middags zijn Lisa en ik naar de overdekte markt van Samarinda gegaan. Ik stelde me een markt voor zoals ik die ooit in Madeira had gezien; vol met kleuren, geuren, dingen om te proeven en mensen die je dingen willen verkopen. Niets was minder waar. Bij het betreden van de markt kwam er geschreeuw vanuit alle hoeken van de markt en was er of de president van Amerika binnenkwam. ‘Miss, how are you! Mister! Where are you from? Hello! Picture??’ Het was dat Lisa verder naar binnen liep, anders was ik denk ik direct omgedraaid. De markt stonk naar uien, knoflook, rauw vlees en vis. Bij het zien van de kip, die gegarandeerd wordt ingekocht door de lokale bewoners en restaurants, kan ik me goed voorstellen waarom mijn buik al 3 dagen van slag is en ik vandaag zelfs thuis ben moeten blijven van het ziekenhuis. 20 minuten, vele foto’s, toeterende scooters en schreeuwende en slapende mensen tussen het stinkende eten verder stonden we weer buiten en was ik blij dat ik een (altijd) koude douche kon nemen om de geuren van me af te wassen.

Vandaag ben ik dus niet mee naar het ziekenhuis gegaan, maar ik kreeg van Lisa en Moedi te horen dat de uitslag van de 26-jarige patiënt binnen was: de denguetest was negatief.. Dr. Carta dacht nu aan leptospirose. Een ziekte waar wij alle 3 nog nooit van gehoord hadden. Het is een infectieziekte overgedragen door o.a. ratten, maar vooral door water. Het is goed te behandelen als je er snel (binnen een aantal dagen) bij bent, anders is de prognose slecht. Dr. Carta zegt dat de prognose van de jongen er slecht uit ziet. Ik hoop dat hij het haalt en dat de afwezigheid van de specialist door een lang vakantieweekend hem niet fataal wordt.